Πώς θα αντιδρούσες αν σου έλεγε ο υπάλληλος σου “ξόδεψα κατά λάθος €350 αντί €10 σε ένα Facebook Ad”;
Έρχεται ο υπάλληλος σου και σου λέει:
“Έκαμα ένα λάθος”
“Τι έγινε;”
“Εν λίο πολλά σοβαρό”
“Ε πε μου ρε να τελειώνουμε”
“Ξόδεψα κατά λάθος €350 αντί €10 σε ένα Facebook Ad σε 24 ώρες”
€350 κατά λάθος σε μια διαφήμιση σε μια νύχτα!
Για να το κατανοήσουμε καλύτερα…
€350 ήταν το budget 3 μηνών του συγκεκριμένου πελάτη και όχι το budget για 24 ώρες.
€350 ήταν ένα σημαντικότατο ποσό, αφού διανύαμε την πιο δύσκολη οικονομικά περίοδο που πέρασε ποτέ η εταιρεία. Εκείνο το μήνα θυμάμαι οι 4 co-founders δεν θα πληρωνόμασταν τους μισθούς μας.
“Δεν φταις εσύ. Το φταίξιμο είναι καθαρά δικό μου και θα το χειριστούμε”
Αφού πέρασαν λοιπόν μερικά δευτερόλεπτα και καθάρισε το μυαλό μου (το παραδέχομαι, στο πρόσωπο μου αρχικά θα είχε φανεί ένας θυμός 🙂) απάντησα:
“Είναι λογικό. Από τη στιγμή που σε βάλαμε να αναλάβεις ένα τόσο μεγάλο πελάτη χωρίς να έχεις ιδιαίτερη εμπειρία, είναι λογικό να κάνεις λάθη. Δεν φταις εσύ. Το φταίξιμο είναι καθαρά δικό μου και θα το χειριστούμε. Βλέπω πόσο πολύ σκληρά δουλεύεις και πόσες ώρες επιπλέον αφιερώνεις χωρίς ούτε μία φορά να κάνεις πρόβλημα. Μην το σκέφτεσαι. Αφού κατάλαβες τι πήγε λάθος αυτό είναι αρκετό”.
Πώς θα μπορούσα να πω κάτι, από τη στιγμή που ξέρω ότι ο συγκεκριμένος όποτε χρειάστηκε, δούλεψε επιπλέον ώρες χωρίς να δημιουργήσει πρόβλημα και χωρίς να του το ζητήσω;
Πώς θα μπορούσα να πω κάτι, όταν στο πρόσωπο του έβλεπα ξεκάθαρα τη λύπη για το λάθος του;
Πώς θα μπορούσα να πω κάτι, όταν ο ίδιος προσφέρθηκε να δουλέψει επιπλέον για να καλύψει αυτό το κόστος των €350 (κάτι που εννοείται δεν έγινε αποδεκτό);
Δεν είναι τυχαίο που στο StudentLife, όσοι μας ζήσουν κάνουν αναφορά για ένα οικογενειακό, φιλικό περιβάλλον.
Είναι από τέτοια παραδείγματα που έχουμε καταφέρει να κτίσουμε αυτή την κουλτούρα. Νοιαζόμαστε πραγματικά ο ένας για τον άλλο, αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και δείχνουμε σεβασμό στον απέναντί μας!
Τι θέλω να μεταφέρω από αυτό το άρθρο;
Ο κάθε εργοδότης και ο κάθε διευθυντής, πρέπει να βλέπει τα πράγματα ρεαλιστικά και να ψάχνει πρώτα το δικό του φταίξιμο σε μια κατάσταση. Όταν έχεις ένα νέο υπάλληλο τον οποίο ρίχνεις στα βαθιά χωρίς την απαιτούμενη εκπαίδευση και καθοδήγηση, να περιμένεις ότι θα κάνει λάθος. Είναι λογικό να μην ξέρει πώς να χειριστεί καταστάσεις, αφού δεν του έχεις αφιερώσει όσο χρόνο θα έπρεπε για να καλύψει τις αδυναμίες του. Το λάθος είναι πρώτα δικό σου.
Από την άλλη, έχουν και οι εργοδότες τα δίκια τους. Στις πλείστες περιπτώσεις, ο χρόνος και οι πόροι είναι περιορισμένοι, κάτι που δεν τους επιτρέπει να προσφέρουν τα απαιτούμενα.
Έχοντας υπόψη λοιπόν τα πιο πάνω και με βάση τη δική μου εμπειρία, πιστεύω υπάρχουν δύο επιλογές για κάθε εργοδότη που θα εργοδοτήσει νέους άπειρους υπαλλήλους. Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη επιλογή, μπορούν να φέρουν στο τέλος το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Πρώτη Επιλογή: Αφιερώνεις 1-2 μήνες αποκλειστικά για να εκπαιδεύσεις τον υπάλληλο σου και να τον φέρεις σε σημείο που να μπορεί να αποδώσει τα αναμενόμενα.
Δεύτερη Επιλογή: Αν δεν έχεις το χρόνο και τον τρόπο να το κάνεις, τότε ρίξε τον στα βαθιά από την πρώτη μέρα, αλλά να είσαι έτοιμος να δεχτείς τα λάθη του και το γεγονός ότι θα χρειαστεί πολλούς περισσότερους μήνες να έρθει στο σημείο που τον θες.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι σε αρκετές περιπτώσεις παρατηρούμε εργοδότες να προχωρούν με την επιλογή 2, αλλά να μην αποδέχονται την πραγματικότητα. Ρίχνουν τους υπαλλήλους τους στα βαθιά χωρίς εμπειρία, χωρίς να τους αφιερώσουν τον απαιτούμενο χρόνο και περιμένουν άμεσα θετικά αποτελέσματα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, στο επιχειρείν θαύματα δε γίνονται!
Έχουμε δύο επιλογές. Διαλέγουμε και παίρνουμε 🙂
P.S1 – Το συγκεκριμένο άτομο είναι ακόμα στη μεγάλη οικογένεια του StudentLife, συνεχίζει να εξελίσσεται, να κάνει λάθη και να μαθαίνει από αυτά και πλεόν αποτελεί ένα σημαντικότατο γρανάζι της μηχανής.
P.S2 – “Κάνει λάθη για να μάθει” όπως λέει και ο ίδιος με την όμορφη μελωδική του φωνή #not
